Şarkılarla Yaşamak Hayatı

hayatım çok sıkıcı, o kadar sıkıcı o kadar düz ki; anlatamam. anlatmayayım da zaten, sıkılırsınız. zaman zaman çılgınlık yapasım geliyor, ancak benim sikko psikolojim, bu heyecanı kabul etmiyor. evet malesef sağlam değilim bu konuda. yaşlıyım biraz yaşıtlarıma göre. sakinlik, dinginlik istiyorum çoğu zaman. akşamları bara çıkıp kız kaldırmak yerine, deniz kenarında oturup çay içmeyi tercih ederim. bir diskoya gidip dans etmek yerine, bir barda oturup sohbet etmeyi tercih ederim. içki içmem, sigara içmem. hayatımda çılgınlık namına yaptığım tek şey, sabahlamak koşturmak vs. olur. peki neden yapmam? bilmiyorum, gerçekten bilmiyorum. şu özelliklerim de beni insanlardan uzaklaştırıyor çoğu zaman. insanlar doğal olarak sıkılıyor yanımda. çünkü sıkıcı bir insan oluyorum bu konularda. malesef yapamıyorum, beynimin bir kısmı çekiyor beni bu konularda. çok istiyorum çılgınlık yapmayı ama olmuyor. bu yüzden çoğu zaman yalnız kalıyorum..

yalnızlık kötü bir şey değil çoğu zaman, ancak öyle zamanlar oluyor ki suratınıza çarpıyor yalnızlığınız. tek istediğiniz melankolik şarkılar açıp onlara eşlik edip tavanı izlemek oluyor. yalnızlık duygusuna yardımı olmuyor fakat biraz huzur oluyor en azından.

hayatımda şu saatten sonra fazla bir şey istemiyorum. amongst the waves klibi tadında bir tatil yapmak, yellow ledbetter tadında hayatımı sürdürmek istiyorum. canım sıkıldığında smile dinleyerek gülümsemek istiyorum, yalnız kaldığımda black açıp yalnızlığın dibine vurmak istiyorum. hayatı şarkılarla yaşamak istiyorum..

böyle sıkıcı bir arkadaş olduğum için sizlerden özür diliyorum. böyle bir insan olmayı ben de pek istemezdim aslında da, olduk işte..