ş olsak da.. neyse dağılmayalım, ilk gün eşyaları bırakıp biraz dinlendikten sonra katalunya meydanına inip oradan da la rambla ya geçip dolandık. rambla caddesi gerçekten çok güzel. tatil beldesinde gibi hissediyor insan kendini, şubatta olmamıza rağmen. ilk gün pek gezemedik çünkü geç bir vakitte indik şehre. akşam da hostele yakın, öğrenci yeri olduğunu düşündüğümüz bir yerde takıldık. 5 erkek girip, 2 kızı masasından ettik. ispanya'da erkeklere değer veriliyor. burada olsa direk yer yok denip paketlenirdik. ama bu mekandan önce başka bir yerde yemek yedik. tapas konusunda şansımı zorladım, ve tacos de queso manchego isimli bir şey söyledim. gelen şey ise beni çok mutlu etti, kahvaltılık olarak doğranmış peynirler. evet sadece peynir geldi. surat ifademi görenler söyleyebilir. ağlamaklı oldum. ilk gün yine yorgunlu
ktan dolayı erken yattık ve ertesi güne zinde uyandık. hostel görevlisinden aldığımız tüyolarla ilk olarak gezimize parc güell ile başladık. bize yakın olduğundan ilk durağımız orası oldu. parc güell çok güzel bir park olmakla birlikte gaudi nin bir adet müzesi bulunmakta. park içinde gaudi nin garip, saçma sapan yapıları mevcut. -gördüğünüz fotoğraf da park girişinden bir kuple-barcelona'nın en yüksek yerlerinden biri bu park ve şehir manzarası var. güzel de bir manzara. mutlaka görülmeli. yarım saat kadar vakit geçirdikten sonra buradan şehir merkezine, la sagrada familia ya doğru yola çıktık daha doğrusu yardırdık. zira baya bi uzak şehir merkezine. la sagrada familia görebileceğiniz en büyük mimari yapılardan biri. gereksiz büyük ve yaklaşık 110 yıldır falan yapılmakta hala daha bitmemiş yani. hayır bitirilemeyecek
neyi var anlamadık, resmen ispanyolların tembelliği. koskoca vinçler vardı üstünde, tek tel taşıyorlardı. lan olm elinde taşırsın onları. neyse, ama çok güzel bir yapı allah için. kesinlikle görülmesi gereken bir başka yer. içine girmedik tabi pinti olduğumuzdan. çok vakit harcamadık dolayısıyla burada. buradan da kıyı şeridine doğru yürümeye başladık, yol üstünde de birçok yer gördük. kıyı şeridine yaklaştıkça şehir daha da güzelleşti. bir şehir düşünün, tatil beldesi çeşme bodrum gibi. bir de katalanlar çok güzel insanlar, gerçekten güzeller. zaten ispanyollar genel olarak sevimli, demiştim. katalanlar güzellik de katmışlar bu işin içine. bağyanlardan bahsediyorum tabi ki. modern de bir şehir barcelona. güvenlik olarak biraz can sıkıcı diye duyumlar aldım türkiye'ye döndükten sonra fakat, gerçi biz 5 sap olduğumuzdan da olabilir, hiçbir problem yaşamadık. sokaklar boş, güvenli gözüküyordu. tam yaşanılası bir şehir. keşke manisa yerine barcelona'da doğsaymışım. neyse bu kısmı geçiştirdiğimize göre kıyı şeridinden bahsedebilirim artık. kıyı şeridi, marina, akvaryum gibi tesislerden oluşuyor. yat limanı gerçekten çok fazla güzellik katmış. hatta kıyıda world trade center diye bir yer de vardı bir de hotel falan da vardı. plajları falan da görseydik baya güzel olurdu aslında da nedense çok vakit bulamadık. kıyı şeridi beni büyüledi. en güzel manzara orasıydı. kendimi kordonda gibi hissettim ama kordondan kat be kat daha güzel bir yer. baya bir vakit geçirdik kıyıda. daha sonra klasik la rambla caddesine girip paella deneme niyetiyle bir yere oturduk. ancak ordaki gencoların amacının paella yerine başka şeyler yedirmek olduğunu anlayınca hemen kalkıp oradan hızlı şekilde uzaklaştık. demek ki kazıklamak sadece türklere özgü bir şey değilmiş bunu öğrendik, ufkumuz genişledi. oradan kaçtık, samimi bir yerin ilanını gördük. oturduk ucuza pizza yedik kola içtik, yöresel şatlarından tattık. (evet ben de tattım, güzeldi) beğendik. oradan yine kalktık, ucuz yollu eğlence yolları bakındık, dedik ki biz yine öğrenci mekanı bulalım orada takılalım. bir adet samimi bar bulduk. adı el nada idi sanırsam. adam çok samimi idi. gelin kankalar modundaydı, hatta icetea isteyince ahahaha şeklinde koptu. utandım, ama o icetea yi içtim. ilginç bir şey daha var, ispanya'da şeftalili icetea yoktu arkadaş. ayrıca icetea değil nestea vardı. tamam nestea anlaşma olabilir ama şeftali niye yok? bunu ispanya hükümetine danışmak lazım. neyse çok dağılmadan toparlayayım; oradan da başka bir mekana geçtik. burada tek bir hanım kızımız çalışmaktaydı. biz gittiğimizde saat 12.30 idi ve toplamda 4 kız 3 erkek vardı biz gittiğimizde. tabi bizden sonra oran darmadağın oldu. yetmedi, bizden sonra 4 erkek daha geldi. daha sonra da kızların hepsi gitti, sadece barı işleten hanım kız ve 9 erkek kaldık. ortamı görmeliydiniz. biz 5 türk, onlar türkçe anlamıyor. nasıl muhabbetler dönüyor. anlatmayayım, ama çok eğlendim aynı oranda ke
ndimden utandım. lan dedim nasıl insanlarız. neyse tiksindirmeden burayı geçeyim, yeni güne yağmurla uyandık. çok üzüldük :( çünkü hedefimiz nou camp ve oradan da espana meydanına geçip, görmediğimiz kıyı şeridini görmek idi. yağmur fena yağıyordu, o yüzden sadece nou camp ı görüp (yağmurda ne kadar görmek denirse artık) odaya dönmek zorunda kaldık. baltalandık resmen :( neyse. akşamına yemeğimizi yedik ve erken yattık. zira 4 te kalkmamız gerekiyordu yine. hostelden rica ederek sabah 4 için taksi çağırttık. taksi ile birlikte havaalanına doğru yola çıktık. her şey güzel gidiyordu, bu sefer şehir içine gidiyorduk ama bir sorun vardı: taksimetre akıyordu! resmen bozulmuştu, bu kadar hızlı atan bir taksimetre görmedim ben yarabbim! korktuk.. havaalanına yaklaştığımızda 34 euro yu gördüğümüzde "oh, neyse" demiştim ancak ne olduysa inerken oldu. taksici bir tuşa bastı ve ücreti sorduğumuzda 50 euro dedi. biz buna "turist ..me" tuşu dedik. evet bir anda 15 euro attı. ama allahtan 5 kişi olunca çok koymuyo, zaten biz gözden 20 euroları çıkarmıştık kişi başı. bunu da böyle atlattıktan sonra amsterdam yolculuğunu beklemeye koyulduk. vakit gelip çatmıştı ve barcelona'dan da ayrılmıştık. 2.5 saatlik bir yolculuğun ardından amsterdam'a indik. saat 9 civarıydı yanılmıyorsam. daha sonra ebesinin gözü olan havaalanından trene binip şehir merkezine indik ve oradan da tramvaya atlayarak hosteli bulduk. aklımda kalan tek şey bir zencinin "ben zenciyim bana yer ver" diyip barışı yerinden kaldırması oldu. ne dediğini anlamadık tam olarak ama büyük ihtimal böyle bir şeylerdi.. şehir çok küçük bu arada. yürüyerek de gidebilirmişiz. neyse gittikten sonra klasik hostelci davranışı olan "oda hazır değil 12 de hazır olur" cevabını aldık. boş boş çıktık önce kahvaltı yapalım dedik, bir adet pastaneye oturduk, peynirli bir şey söyledik. adamlarda binlerce 
çeşit peynir var ve yediğimiz bir poğaça peynirli idi. öyle iğrenç bir peynirdi ki anlatamam. ancak olayı hatırlanır kılan ise üzümcünün tepkisi idi: "olm bu poğaçanın içine bişey koymuş olmasınlar lan!" ilahi.. neyse burdan kalkıp sokaklarında boş boş dolanmalara başladık. amsterdam da paris gibi böyle kanal, köprü falan. o yüzden çok güzel bir mimari mevcut yine. evlerde hafif yamuk yılıklık var ama özellikle yapılmış tabi ki. adamlar inanılmaz rahat bir yaşantı sürüyor. çok çok çok fazla bisiklet kullanımı var, hatta araba hiç kullanılmıyor neredeyse. bisiklet trafiği daha yoğun. bisiklet yolları araba yolları kadar belirgin ve düzgün. otobüs kullanılmıyor. sadece tramvay. zaten amsterdam bana hitap etmediği için pek istekli ve hevesli değildim amsterdam'ı gezme konusunda. öyle boş dolanmayı her zaman için daha çok severim. gündüzleri daha çok severim ama amsterdam o tarz bir yer değil. yaşlanmışım lan. neyse, ilk gün genel olarak çarşı pazar gezme üzerine, keşife dayalı idi. gezdik ve 4-5 gibi odaya dönüp dinlendik. akşam da çıkıp burger king de başka yerde olmayan menülerini tattık. jalapeno-peynir li bir menü vardı. tavsiye 
ederim. onu yedikten sonra centraal in oralara aktık, centraal tren, tramvay genel istasyonu adından anlaşılabileceği üzere. orası merkez sayılabilir, aslında haritaya bakıldığında en kuzey olarak gözüküyor. oralarda birkaç mekan bakındık. bulldog diye meşhur bir coffeshop varmış. oturduk. denemeler yapıldı. amsterdama gelmişken kaçınılmazdı bu denemeler. daha sonra bir bara gittik. belki de gitmedik, hatırlamıyorum. ama odaya erken dönüp yattık ilk gün. klasik yolculuk ertesi yorgunluğu. ertesi gün, uçak bavul ağırlık sınırından ekleme yapamadığımız için hediye alamamamızın acısını çıkarmak üzere deliler gibi hediyelik eşya bakındık. bütün günümüzü ona ayırdık. çarşıda gezdik. akşama bu sefer subway e girdik yemek için, oradan da yeni bir yer keşfettik aslında insanların orada takıldığını öğrendik, oraya gidelim dedik. nitekim gittik bir barda takıldık
orada. biz gittiğimizde ortam şen şakraktı, kızlar falan. biz gittikten sonra bütün kızlar bardan çıktı ve alabildiğine erkek geldi. böyle bir özelliğimiz var bizim. gittiğimiz yeri kurutuyoruz. neyse oradan biz barışla erken çıktık yaşlılar olarak. üzüm-emre-candaş üçlüsü diskoya geçti. onların maceraları da var. ama buraya yazmak olmaz şimdi. (eheh) biz barışla gidip trt 2deki ressam amcanın çizimlerini, beetle juice i izledik. sanat dolu bir gece geçirdik amsterdam da. çok saçma. neyse. ertesi gün yine kalkıp "i amsterdam" yazısını bulmaya kararlı bir şekilde yola çıktık. tek hedefimiz o idi. i amsterdam ı bulmaya çalışırken baya güzel yerler gördük, meğersem bizim güneyimiz olan amsterdamın o bölümü çok daha güzelmiş. rijks museum un önüymüş bu "i amsterdam" yazısı da. o okları takip ederek yürüdük. yolda bol bol fotoğraf çekildik (allahım çok çılgın bu adamlar). nihayet rijks museum u ve "i amsterdam" ı bulduk ve terbiyesiz fotoları çektirdik, tek amacım "am" yazısını kullanarak foto çekilmekti. 
nitekim çekildik de.. ahlaksızca fotoğraflarımızı çekildik allahtan oradakiler türk değildi de ne bok yediğimizi bilmiyorlardı. tek amacım bu idi amsterdam a dair. bunu gerçekleştirmiş olmanın verdiği mutluluk ile hadi odamıza gidelim dedim. yola koyulduk, o sırada üzümcü yıllardır görmediği dayısını gördü, bizi takip etti. tineri bitmiş galiba. son gün biraz buruk, yorgun geçti. zira 10 gün boyunca bünyenin sınırlarını zorlamıştık, yersiz yurtsuz dolaşmıştık. bu sahipsizlik biraz yormaya ve insanı sıkmaya başlamıştı. 13 gün tam kararında oldu bizim için. dönüş yolunu sabırsızlıkla beklemeye başlamıştım bir bakıma. o gün de bitti atraksiyonsuz bir şekilde. tekrar dinlenmeye koyulduk ve ertesi günkü mükemmel otobüs yolculuğumuzu bekledik. otobüs yolculuğumuzu başka bir postta ele almak istiyorum çünkü o başlı başına bir macera. (böyle diyeyim de merak katsayısını artırayım) yok lan çok tırto. yine çok uzun oldu. yetsin burada. öptüm hepinizi yanaklardan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
falan filan